źródło: Pinterest
Czy i wy należycie do grupy rodziców, którzy ulegają naciskom i dają się przekonać do „załatwienia” swoim dzieciom zwolnień z WF na cały rok szkolny? Mam nadzieję, że ten wielce zaraźliwy wirus do was jednak nie dotarł. Jak donoszą media, w 2010 r. okazało się, że zalecanych przez Światową Organizację Zdrowia 60. min ruchu dziennie zażywa zaledwie co czwarty 11-latek. Im dziecko starsze, tym rusza się mniej. Godzinę ruchu miał już tylko co dziesiąty 17-latek. Połowa 13-latków siedzi w weekend przed telewizorem dłużej niż 3 godz., a przed komputerem spędza więcej niż dwie. Jeśli w 1979 r. siedmioletni chłopiec skakał w dal przeciętnie 1,29 m, 30 lat później odległość ta skurczyła się o 20 cm. Efekty? Liczba otyłych dzieci podwoiła się w ciągu dekady!
Jak więc tu myśleć nad zajęciami d o d a t k o w y m i, skoro mnóstwo dzieci nie bierze udziału nawet w tych obowiązkowych? Nie należy ulegać naciskom ze strony dziecka, ale zainteresować się jakością szkolnych lekcji WF. Jeśli przebiegają one pod hasłem „zajęcia na macie” – czyli, że nauczyciel mów do dzieci: „maci tu piłkę i sobie pokopcie”, to najwyższa pora zgłosić sprawę dyrekcji placówki i pomyśleć o racjonalnym rozwiązaniu sytuacji. Sala gimnastyczna może być przecież salą taneczną, do dżudo; salą wykorzystywaną na tyle sposobów, że niekompetentny nauczyciel nie może stawać się powodem migania się naszych dzieci od lekcji WF. A niedaleko szkoły pewnie jest basen. I stadnina koni.
Sposobem na zachęcenie uczniów do udziału w zajęciach jest różnorodność. Z trzech godzin WF-u tylko jedna przeznaczona jest na realizację podstawy programowej. Uczniowie sami wybierają, co będą robić podczas dwóch następnych, spośród listy zajęć: gier zespołowych, siłowni, zajęć muzycznych – od nauki tańca po fitness – jazdy na rolkach, nordic walkingu, samoobrony z elementami judo, pływania, a nawet speed badmintona – czytamy dalej.
Żeby więc nam się chciało chcieć!