Nadciśnienie, cukrzyca, holastaza – to dosyć częste choroby, z którymi borykają się kobiety w zaawansowanej ciąży. Wymagają stałej kontroli lekarskiej, a nawet hospitalizacji. Jednak jeszcze częściej pojawiają się zaparcia (sprawdź), które bez podjęcia odpowiednich kroków mogą również mieć nieprzyjemne skutki.
Ciąża to wiele problemów, między innymi z trawieniem
Zmiana diety
Problemy z wypróżnianiem się pojawiają się po kilku tygodniach od zajścia w ciążę i mają różne podłoże. Pierwszym jest zmiana diety i brak ruchu. Kobieta ciężarna, chociaż powinna przykładać olbrzymią wagę do tego, co zjada, często kieruje się zachciankami oraz powiedzeniem, że w ciąży należy jeść za dwoje. Wysoko przetworzone pokarmy, pozbawione błonnika, brak warzyw i owoców na talerzu to częsta przyczyna zaparć. Jeśli ciężarna do diety wprowadzi dużo wody, suszone owoce, sałatki i surówki, a jasny chleb zastąpi wieloziarnistym albo płatkami na mleku, to po kilku dniach może zacząć zauważać poprawę swojego samopoczucia, brzuch stanie się mniej wzdęty, a wizyty w toalecie będą częstsze, ale krótsze.
Więcej ruchu
Na perystaltykę jelit wpływa także ruch. Pływanie, delikatne rozciąganie, marsze, gimnastyka dla kobiet w ciąży – jeżeli nie ma przeciwwskazań lekarskich należy się ruszać. Nie tylko spalimy zbędne kalorie i po ciąży nie zostanie nam duży brzuch, ale także pobudzimy jelita do działania.
Niestety, zdarza się, że pomimo diety i ćwiczeń, z czasem zaparcia w ciąży się pojawią. Ma to związek z rosnącym brzuchem. Macica z dzieckiem zajmują dużo miejsca, a narządy wewnętrzne mają coraz mniej miejsca. Dlatego jelita, ściśnięte w jamie brzusznej pracuję wolniej, a zaparcia stają się bardziej dotkliwe. Na szczęście ciąża nie trwa wiecznie…
Hemoroidy to następstwo zaparć
Zaparcia jednak przyczyniają się do powstawania hemoroidów, czyli małych guzków, które utrudniają wypróżnianie, swędzą, bolą, czasami nawet krwawią. W przypadku hemoroidów można stosować maści, kremy łagodzące świąd i ból, trzeba także skontaktować się z lekarzem rodzinnym lub proktologiem w celu obserwacji choroby i podjęcia ewentualnego leczenia.